سندرم آشیانه خالی نوعی حس تنهایی و افسردگی است که بعد از اینکه فرزندان بزرگ میشوند و خانه را ترک میکنند، برای والدین اتفاق میافتد.سندرم آشیانه خالی به احساس افسردگی، ناراحتی و اندوهی اطلاق میشود که توسط والدین یا سرپرست بچههایی که بزرگ شده و خانه پدری خود را ترک میکنند، تجربه میشود. این موضوع میتواند بعد از رفتن بچهها به دانشگاه در شهری دیگر و یا ازدواج آنها و مستقل شدنشان باشد. احتمال ابتلای خانمها به این مشکل بیشتر از آقایان است. در چنین مواقعی که خانه ازبچهها خالی میشود، مادرها هم معمولا به بعضی دورانهای حساس زندگی خود، مثل یائسگی یا مراقبت از پدر یا مادر سالخورده خود نزدیک شده اند. البته این به آن معنا نیست که مردها به هیچ وجه به این مشکل مبتلا نمیشوند. مردان نیز ممکن است احساساتی مشابه با فقدانهای مربوط به دوری فرزندان را تجربه کنند.
راهکارهای پیشنهادی کاهش آثار منفی این سندرم مانند (حس غم و اضطراب):
۱. با زمان رفتن کنار بیایید
فرزند شما زمان مشخصی برای ترک خانه انتخاب کرده است. از مقایسه این زمان با انتظارات خود پرهیز کنید. به جای این مسئله، بر این تمرکز کنید که چطور میتوانید به او در شروع فصل جدید زندگی اش کمک کنید.
۲. در تماس باشید
گرچه فرزندتان خانه را ترک کرده، هنوز عضوی از خانواده شماست. برنامهای منظم و معتدل برای درتماس بودن با او داشته باشید.
۳. کمک بگیرید
درباره احساسات خود با دوستان یا سایر آشنایان که تجربه مشابهی دارند صحبت کنید. اگر احساسات شدیدی را تجربه میکنید، مراجعه به مشاور بسیار مفید است.
۴. مثبت اندیش باشید
حال که فرزندتان خانه را ترک کرده، شما و همسرتان زمان زیادی در اختیار دارید. روی این موضوع فکر کنید که چگونه میخواهید زمان به دست آمده را با یکدیگر صرف کنید. همچنین، حالا فرصت مناسبی است تا به سراغ دغدغهها و علایق شخصی خود بروید.
۵. از خودتان مراقبت کنید
به جای تمرکز بر اتفاقی که افتاده، رژیم غذایی سالمی برای خودتان ترتیب دهید، ورزش کنید، خوب بخوابید و مراقب سالمتیتان باشید.
در موارد معدودی، والد توان کنارآمدن با جای خالی فرزندش را ندارد یا علائمی مانند افسردگی و اضطراب چنان شدید است که فرد توان لازم برای رسیدگی به زندگی روزمره را از دست میدهد. در چنین شرایطی، مراجعه به روان درمانگر توصیه میشود. درمانگر شما گاهی حتی ممکن است برایتان دارو تجویز کند.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان