خودباوري صفتي است که مي‌تواند معجزه کند، مي‌تواند از دل محروميت‌ها و مصائب و تنگناها راه نجات باز کند و از گرفتاري‌ها سکوي پرتاب بسازد.
پایگاه اطلاع‌رسانی بنیاد ملی نخبگان: خودباوري صفتي است که مي‌تواند معجزه کند، مي‌تواند از دل محروميت‌ها و مصائب و تنگناها راه نجات باز کند و از گرفتاري‌ها سکوي پرتاب بسازد. لازم نيست براي اثبات اين جملات راه دوري برويم، اگر تاريخ سي و چند ساله انقلاب خودمان را مرور کنيم به اندازه کافي براي اين دعوي سند شش دانگ خدشه ناپذير داريم. بگذاريد اينجا يک پرانتز باز کنم و بگويم يکي از کوتاهي‌هاي ما نخواندن و درست نخواندن تاريخ انقلاب است. تاريخ انقلاب به اندازه يک عمر تجربه زيستي مي‌تواند عبرت آموز باشد، طوري که اگر ما همين سي سال اخير را منصافه و بدون غرض و مرض مرور کنيم، راه بسياري از فروبستگي‌ها را پيدا مي‌کنيم و از بعضي رفتارهاي امروزمان خجالت مي کشيم. برگرديم به بحث اصلي و ببينيم خودباوري چه نقشي در سرنوشت ما داشته است.
وقتي جنگ شروع شد ما کشوري انقلاب کرده بوديم که نه تنها ساختارهاي سياسي و اجتماعي‌اش هنوز درست شکل نگرفته بود بلکه اقتصادمان هم تعريفي نداشت و در داخل نيز هر روز با مشکلات ريز و درشتي دست و پنجه نرم مي‌کرديم. در مقابل عراق ارتش مجهزي داشت که از طرف بسياري از کشورهاي جهان حمايت مي‌شد، براي همين خيلي‌ها فکر مي‌کردند وعده صدام مبني بر فتح يک هفته‌اي ايران، چندان غير منطقي نيست. واقعيت اين است که ارتش صدام آن روزها از نظر تجهيزات نظامي و تکنولوژيک با نيروي نظامي ايران قابل مقايسه نبود، کافي است به کتاب‌هاي روزشمار جنگ يا خاطرات فرماندهان جنگ رجوع کنيد تا ببينيد تفاوت کار از کجا تا کجا بود.
اما ما از ورطه جنگ سربلند بيرون آمديم، بي اينکه چشم به دست کسي باشيم. حتي بعد از جنگ خيلي آزمون‌هاي ديگر را هم با موفقيت پشت سر گذاشتيم و فتوحات زيادي داشتيم. از سازندگي بعد از جنگ بگيريد تا پيشرفت هاي علمي سال‌هاي اخير، اما شک نبايد کرد که همه اينها وقتي محقق شد که خودمان را باور کرديم و به استعدهاي‌مان بها داديم و راه عقل را نبستيم و از تلاش دست برنداشتيم.
اصولا اين خودآگاهي و خودباوري را نبايد دست کم گرفت. تجربه نشان داده ما هر جا به عقل و دانش و توان جوان‌هاي خودمان اتکا کرده‌ايم برده‌ايم و راه را رست رفته‌ايم. اشتباه نشود، منظور اين نيست که همه پست‌هاي مديريتي را به دست جوانان بسپاريم. به قول سعدي: اگر مملکت خواهي آراسته/ مده کار معظم به نوخواسته. بنابراين بين اتکاي به نيروي جوان و کار بي‌حساب و کتاب بايد فرق گذاشت. اتفاقا يکي از عرصه‌هايي را که جوانان توانستند متحولش کنند و به دستاوردهاي بي نظير تاريخي برسند، همين عرصه علم و دانش است که معمولا در اين نشريه موضوع محوري ما بوده است.
اگر نگاهي به تحولات علمي و ارتقاي سطح دانش در سال‌هاي اخير بيندازيم، مي‌بينيم که توجه به مردان علم و دانش براي توسعه کشور از نان شب هم واجب‌تر است، به شرطي که اين امر مهم را جدي بگيريم و براي پيشرفت کشور اهميت قائل باشيم. ياد سخنان رهبر معظم انقلاب در نخبگان علمي و اساتيد دانشگاه افتادم، خوب و مناسب است که اين يادداشت را با فرازي از بيانات ايشان به پايان ببريم: « ...پيشرفت علمي بايستي با خودباوري اولاً؛ اميد به موفقيت ثانياً؛ حرکت جهادگونه ثالثاً؛ همراه باشد. چون ما فرض را بر اين گذاشتيم که پيشرفت علمي، بايستي با نگاه بومي و با تکيه به فرهنگ خودمان باشد - فرهنگ ما يعني اسلام و مواريث ملىِ پسنديده ما - و نيز ناظر به نيازهاي کشور. اين، بايستي مجموعه حرکت علمي ما را تشکيل بدهد.
ممکن است بعضي خدشه کنند که آقا مگر مي‌شود؟ ما بايد اين باور را پيدا کنيم - همين طور که حالا بعضي از آقايان فرمودند - که مي‌توانيم. بدانيم که وقتي حرکت انجام گرفت، اميد رسيدن به موفقيت وجود دارد... توصيه اين است که هم دستگاه‌هاي مديريتي، هم اساتيد، در داخل دانشگاه‌ها خودباوري را ترويج کنيد. جواني که تحت تربيت و تحت آموزش و تعليم شماست، بايد به خود اعتماد داشته باشد - آن اعتماد به نفس ملي که عرض کرديم. بحثِ اين نيست که شخصي به خودش اعتماد دارد، بحثِ اين است که ما به خصال ملي خودمان، به امکانات ملي خودمان، به ذخائر فرهنگي خودمان، يک اعتماد به نفس عمومي داشته باشيم که به آن گفتيم اعتماد به نفس ملي - اين حالت بايست در يکايک جوان‌هاي ما بروز پيدا کند؛ يعني جوان ما وقتي که مي‌ايستد اينجا حرف مي‌زند، بايد اعتماد به نفس ملي خود داشته باشد؛ چون جوان، مظهر اميد است...»
عضویت
جامعه مجازی محققان ایران به شما کمک می کند تا با محققان سایر دانشگاه های کشور همواره در ارتباط باشید
